Forum www.gelooft.com

Uitgangspunt is Mattheüs 17. Dit is vlak nadat Jezus en zijn drie discipelen terugkwamen van de berg van de verheerlijking. Jezus werd daar verheerlijkt. Ze zagen Mozes en Elia met Jezus spreken en ze kwamen die berg af: 14 ‘En toen zij bij de schare gekomen waren, kwam iemand tot Hem, knielde voor Hem neder, en zei: 15 Here, heb medelijden met mijn zoon, want hij is maanziek en hij is er slecht aan toe; want dikwijls valt hij in het vuur en dikwijls in het water. 16 En ik heb hem naar uw discipelen gebracht en zij hebben hem niet kunnen genezen. 17 Jezus antwoordde en zei: O, ongelovig en verkeerd geslacht, hoelang zal Ik nog bij u zijn? Hoelang zal Ik u nog verdragen? Breng hem Mij hier.’

We gaan nog verder naar andere schriftgedeelten, maar ik wil hier even bij stilstaan en het volgende zeggen. Het verhaal gaat erover dat een man zijn zoon bij Jezus bracht. De Bijbel spreekt erover dat hij ‘maanziek’ is. En zoals je hier kunt lezen, en ook in andere verslagen zoals Markus 9, is het duidelijk dat hij een soort toevallen had. Ik denk dat de meeste mensen die dit gelezen hebben, het tegenwoordig gelijk zouden stellen aan epilepsie.

En de man bracht deze jongen die deze boze geest in zich had, en de discipelen van Jezus hadden hem niet kunnen uitdrijven. En Jezus hoorde dit, en let eens op Zijn reactie. Hij zegt: ‘O, ongelovig en verkeerd geslacht, hoelang zal Ik nog bij u zijn? Hoelang zal Ik u nog verdragen? Breng hem Mij hier’. Dit is nu heel belangrijk, omdat wij tegenwoordig niet heel veel mensen in ‘het lichaam van Christus’ zien die in de bovennatuurlijke kracht van God opereren. We zien niet zoveel demonen uitgedreven worden, en niet zoveel mensen genezen. De kerk als geheel is machteloos om demonen uit te werpen en om ziekten te genezen en dat soort dingen te doen.

Maar het grootste deel van het ‘lichaam van Christus’ heeft zichzelf goedgepraat voor deze situatie. Ze zeggen: ‘Wij zijn ook maar mensen, we hebben gebeden en God gevraagd het te doen, maar als er dan niets gebeurt, God is soeverein, het zal Gods wil niet zijn, deze dingen zijn gestopt met het sterven van de apostelen.’ En dat soort dingen. We komen met al dit soort verschillende leringen om de krachteloosheid en de ondoelmatigheid van de kerk te rechtvaardigen.

Maar Jezus reageerde niet op die manier. Als Jezus een van de vele moderne dominees was geweest, een van die gevoelige voorzichtige als je je maar goed voelt types, dan had Hij gezegd: ‘Jongens, het spijt me, Ik had niet op die berg moeten zijn en verheerlijkt worden en met Mijn Vader spreken. Ik heb jullie in de steek gelaten. Ik heb jullie achtergelaten met problemen die jullie helemaal niet aankunnen, tenslotte zijn jullie ook maar mensen, vergeef me, het spijt me. Ik ben er nu, breng hem maar bij mij.

Maar Jezus deed niets van dit soort dingen. In plaats daarvan werd Hij in feite boos. Het wordt niet verteld hoe boos Hij echt werd. Maar het is heel duidelijk dat Hij niet tevreden was. Hij zei: ’O ongelovig en verkeerd geslacht’. Met andere woorden: ‘Dit is niet zoals het zou moeten zijn. Hoelang ben Ik nog bij jullie, hoelang zal ik hier nog bij jullie zijn om deze dingen te doen’.

Jezus probeerde het een en ander aan Zijn discipelen te leren. Hij had hen al gezag gegeven om demonen uit te drijven en mensen te genezen. En Hij verwachtte van hen dat zij in staat waren dit af te handelen. Jezus zei in feite: ‘Jongens, dit is onaanvaardbaar, jullie zijn ongelovig, ontaard, verkeerd, zo moet het niet.’ Ik probeer dit in liefde te zeggen, maar ik hoop dat het overkomt en de impact heeft die het zou moeten hebben. Maar onze christenheid van tegenwoordig is ongelovig en ontaard.

De kerk zou de antwoorden voor de wereld moeten hebben. En die hébben we ook. Maar we gebruiken niet wat we hebben ontvangen. En het punt dat ik probeer duidelijk te maken is dat God ons álles al gegeven heeft, maar wij gebruiken het niet. Wij zijn gewoon niet effectief. De meeste christenen hebben de standaard omlaag gebracht en beweren dat wonderen en al die bovennatuurlijke dingen sinds de apostelen en de kerk van de eerste eeuw zijn uitgestorven. En een heel groot deel van het lichaam van Christus verwacht niet eens, of zoekt niet eens naar wonderen.

Zelfs degenen die wél op zoek zijn naar wonderen benaderen het vanuit ‘Oh God, wij vragen U om het te doen.’ En zij begrijpen niet, dat God het al gedaan heeft, en zij gebruiken hun gezag niet om het te laten gebeuren. Wij zien heel weinig resultaten in dit gebied. En de reactie van Jezus op zijn discipelen is denk ik precies hetzelfde als wat Hij nu denkt over de kerk van vandaag. Dit is fout en verkeerd en niet de manier waarop het zou moeten zijn.

Mensen zouden naar ons toe moeten komen en genezing ontvangen, bevrijd worden, gezegend worden, financieel en emotioneel. Zij zouden de antwoorden voor hun leven in de kerk moeten vinden. En het zou niet nodig moeten zijn om hen naar andere plaatsen toe te sturen. Ik verzeker je dat het lichaam van Christus op dit gebied werkelijk tekort schiet.

In vers 18 staat: 18 En Jezus bestrafte hem en de boze geest ging van hem uit, en de knaap was genezen van dat ogenblik af. 19 Toen kwamen de discipelen bij Jezus en zeiden, toen zij met Hem alleen waren: Waarom hebben wij hem niet kunnen uitdrijven?

Dit is echt een belangrijke vraag. Ik wil je een beetje achtergrondinformatie hierover geven, zodat je dit nog beter begrijpt. In het tiende hoofdstuk van Mattheüs had Jezus deze discipelen reeds uitgezonden en Hij had hen macht gegeven over de duivel. In Mattheüs 10:1 staat: 1 En Hij riep zijn twaalf discipelen tot Zich en gaf hun macht over onreine geesten om die uit te drijven en om alle ziekte en alle kwaal te genezen.’
Met andere woorden, ieder probleem werd hiermee opgelost. Jezus had hen dus reeds uitgezonden. En in het tiende hoofdstuk van Lukas zien we, dat toen de discipelen terugkwamen, ze zich verheugden. En zij zeiden tot Hem: ‘Heer, zelfs de boze geesten onderwerpen zich aan ons in Uw Naam’. En Hij moest hen corrigeren: ‘Verheug je niet dat de duivels zich aan je onderwerpen, maar dat je ingeschreven bent in de hemel’.
Ze hadden hier in het tiende hoofdstuk van Lukas helemaal geen vragen, wat dus impliceert, dat ze eropuit gingen en de kracht aannamen die God hen had gegeven en resultaten zagen.

Ik denk dat het heel belangrijk is, dat je dit erkent. Dus het waren in Mattheüs 17 geen mensen die nog nooit gefunctioneerd hadden in het wonderbaarlijke, die nog nooit iemand hadden zien genezen, die nog nooit demonen uit hadden zien gaan. Dit waren mensen die dit allemaal gedaan hadden, en met succes. En omdat ze helemaal geen vragen stelden, volgt hieruit dat ze waarschijnlijk zelfs een succespercentage van 100% kenden. Tot op dit moment.

Dat maakt hun vraag dus nog betekenisvoller. Want als dit mensen waren geweest als de mensen van tegenwoordig, zelfs als sommige evangelischen die geloven dat wonderen voorbij zijn, en dat deze bedeling voorbij is, en dat God nu geen wonderen meer doet, als deze discipelen op díe manier hadden geloofd en hadden gezegd, demonen bestaan niet eens, demonen kunnen daarom ook niet uitgedreven worden, dan hadden ze deze vraag niet eens gesteld.

Het feit alleen al dat ze deze vraag stelden, betekent dat ze wel degelijk geloofden. Ze hadden wel degelijk geloof dat het Gods wil was, dat Hij hen macht gegeven had. Zij hadden die macht uitgeoefend, zij hadden ernaar gehandeld, zij hadden het uitgesproken, maar desondanks zagen zij nu niet de gewenste resultaten. Klinkt dat iemand bekend in de oren?

Ik garandeer je, dat bijna iedereen die dit leest wel eens heeft meegemaakt dat je echt ergens in geloofd hebt, dat God zou gaan genezen, bevrijden, voorspoedig maken of wat dan ook, en tóch heb je de juiste resultaten niet gezien.

Nu is het zo dat degenen die níet geloven, die alleen maar bidden: ‘Heer, indien het Uw wil is...’, deze mensen zijn niet geschokt of verbaasd als er niets gebeurt. Maar deze discipelen waren geschokt en gekwetst en zij stelden deze vraag juist omdat zij wél geloofden.

Het is heel belangrijk dat je dit begrijpt. Zij hadden dat geloof uitgeoefend, en in het verleden hadden zij het zien werken. Maar deze keer kregen zij niet de gewenste resultaten. En daarom is dit hier in Mattheüs 17 vers 20 Jezus’ antwoord op hun vraag waarom zij niet in staat waren deze demon uit te drijven.

Voordat ik dit voorlees, wil ik je een vraag stellen. Waarom denk jij dat bepaalde demonen niet uitgaan? Waarom denk jij dat bepaalde mensen niet genezen. Waarom denk jij dat je in bepaalde periodes geen financiële doorbraak ziet. Waarom denk jij dat er voor mensen gebeden wordt, maar er gebeurt niets. Daar zijn heel veel verschillende verklaringen voor. Eén van de meest voorkomende verklaringen is dat mensen denken: ‘Nou, het zal wel niet Gods wil zijn geweest.’

En ik wil dat hier categorisch ontkennen. God wil dat je voorspoedig zult zijn, in elk gebied van je leven. God wil helemaal niet dat je ziek bent, het is niet Gods wil dat je tekort komt, depressief bent. Het is nooit Gods wil dat je invalide bent, of ontmoedigd. God probeert je niet een lesje te leren. Hij is niet bezig met je af te straffen. Dat is allemaal gewoon niet waar.

Er is een heel groot deel van het lichaam van Christus dat gewoon ieder onbeantwoord gebed onder deze categorie veegt: ‘Nou, God is soeverein, het zal Zijn wil niet zijn.’ Ik heb nu geen tijd om dit allemaal te behandelen. Ik geloof, dat God almachtig is, ik geloof dat Hij alles kan doen wat Hij maar wil, maar ik geloof dat Hij alles wat Hij wil doen al hééft gedaan, en dat Hij heel veel speelruimte, en beslissingbevoegdheid en gezag aan óns heeft overgelaten.

Er gebeuren tegenwoordig heel wat dingen die níet Gods wil zijn, maar die gebeuren omdat wij gewoon oogsten wat wij gezaaid hebben. Ik kan bijvoorbeeld verwijzen naar de terroristenaanvallen die in 2001 zijn gebeurd. Veel mensen koppelden dit aan Gods oordeel. Ik geloof niet dat dit Gods oordeel over Amerika was. Ik geloof wel dat Amerika waardig is om geoordeeld te worden door God, maar dat God Amerika niet gaat oordelen. En ik geloof ook niet dat het Gods soevereine wil was dat Hij deze aanslag wilde toestaan. Ik geloof dat God wetten heeft ingesteld, en dat wij oogsten wat wij zaaien.

Dan zijn er andere mensen, en waarschijnlijk is dat de overheersende reactie van charismatische geloofsmensen, die als je vraagt: ‘Waarom bad iemand om genezing en stierf?’ waarschijnlijk het antwoord zullen geven: ‘Hij had geen geloof’, of niet genoeg geloof. Maar het komt er op neer dat je geloof niet effectief is, niet voldoende, je had niet genoeg geloof. Laat me dit erover zeggen. Het is één van de mogelijkheden. Het is niet de enige mogelijkheid. Dat wil ik hier wel heel helder maken, want ik denk dat het vaak zo voorgesteld wordt, dat de enige reden dat mensen hun gebeden niet beantwoord zien, is dat je gewoon niet genoeg geloof hebt. Of je geloof werkte niet.

Ik denk dat dit te eenvoudig gesteld is. Het probleem daarmee is, dat het veel mensen onder een veroordeling stelt, en ertoe leidt dat zij onderwijs over geloof verwerpen omdat zij het veroordelend vinden, want het legt alle verantwoordelijkheid bij hen. En er is geen genade bij betrokken.

Ik denk dat één reden waarom mensen geen verhoring van hun gebed zien manifesteren, is dat zij niet geloven. Dat is gewoon één reden. Men zegt: ‘Nee, dat is geen reden, geloof heeft er niets mee te maken’. Ik geloof dat dit volkomen onjuist is. Ik hoor niet heel veel mensen zoiets zeggen, omdat het zo overduidelijk is. Maar ik heb een aantal mensen horen zeggen, dat als het gaat over het bedienen van genezing aan iemand anders, het dan niets te maken heeft met hun geloof. Als jij maar gelooft, dan zal het werken.
Ik geloof dat dit niet waar is. Jezus activeerde het geloof van mensen. Jezus vertelde mensen in het vijfde hoofdstuk van Johannes: ‘Ga en zondig niet meer, opdat u niet iets ergers overkome’ en daarmee wordt gesteld dat zij daar zelf een rol in spelen!