Eigenlijk vind ik bezetenheid wel een interessant onderwerp.
Ik heb me daar altijd vragen bij gesteld. Neem nu bv. die imam die demonen verdrijft uit gelovigen. Vrouwen blijken daar als het ware mishandeld te worden. Man wordt vervolgd, maar staat wat later terug duivels te verdrijven.
We zien nog al snel in dingen een duivel.
Vroeger waren het slechte geesten, vandaag zijn het psychische stoornissen. Neem bv. die non uit 1676. Zij dacht bezeten te zijn door de duivel, maar vandaag diagnosticeert men haar als bi polair.
Hier het artikel daarover.Ze schreef tijdens haar bezetenheid teksten in geheimschrift op dat men pas vandaag heeft kunnen ontcijferen.
Ikzelf heb bi polaire eigenschappen en kan mij daar wel bij inleven. Als ik teveel alcohol gedronken heb kom ik ook "bezeten" over. Maar dat is gewoon mijn duisternis die ontwaakt. Ik moet medicatie nemen of ik zie het leven de hele tijd zwart wit. Er is dan absoluut geen grijs. Zodra ik zwart ben en iets daarmee in conflict is kan ik daar overheen gaan alsof ik gestuurd werd door een duistere kracht. Maar tegelijk, doe ik goed is het even aanstekelijk.
Je kan daar religieus naar kijken, psychologisch of gewoon als rationele mens. Dat is mijn karakter. dat is niet alsof ik gestuurd word door God of de duivel. Al lijkt het wel zo in dat eigenste moment. Dat is gewoon iets mijn hoofd dat niet gefilterd kan worden en het zwart wit bekijkt. Er is goed en er is slecht, neutraal bestaat niet altijd in mijn wereld. Conflicten leiden tot wanen. Als je die waan vrij spel geeft en daar jaren aan een stuk in op gaat, ben je dan bezeten of gewoon ontspoord? En is bezeten zijn door een idee dan hetzelfde als bezeten zijn door de duivel? Als die non niet religieus opgevoed was, had ze haar wanen als demonisch ervaren? Er ontstonden gewoon conflicten in haar hoofd die niet strookten met haar overtuigingen en ze zakte af in een psychose, zo denk ik er toch over.
Als dit enige zin mag maken....