Forum www.gelooft.com

3 We leven wel degelijk in het verleden want binnen 100 jaar zullen ze veel meer weten dan wij nu weten. En zelfs dan, weten ze eigenlijk niets.

Stress is iets waar we deze tijd besef beginnen over te krijgen. Als ze in de Egyptische Tijden daar zouden aan gedacht hebben zou er geen enkele piramide gebouwd zijn, maar de mens zou wel langer geleefd hebben. Zelfs simpelweg slapen naast een drukke autobaan kan gevaarlijk zijn voor je lichaam. Dat is werkelijk de stille dood. Je lichaam sterft op een zekere manier langzaam af terwijl je rustig ligt te slapen. Kan het nog subtieler? Iedereen denkt natuurlijk direct aan de slechte dingen( tot nu toe zijn ze “zeker” dat het slechte dingen zijn) zoals sigaretten, teveel alcohol, drugs,... maar wie zegt dat sommige van die slechte zaken niet te maken hebben met alledaagse dingen waar we nu nog totaal geen besef van hebben dat ze ons kwaad doen zoals bijvoorbeeld water (ik zeg hier NIET mee dat er iets fout is met ons water, het is gewoon een voorbeeld). Stel je voor dat ons water op een andere manier moet gefilterd worden? Wie kan werkelijk bewijzen dat water in deze staat dat we het nu krijgen echt goed voor ons is? We gaan toch nog altijd dood hé? We leven wel langer maar we sterven toch hé? Het zal dan toch wel iets zijn. Maar wat, daar hebben we het gissen naar. Je kan daar zelfs voor gaan studeren. Stel je voor. Leren gissen. En zelfs dat doen we niet goed. Waarom krijgen studenten filosofie van alles voorgeschoteld terwijl filosofie juist gaat over het zelf redeneren? Ons brein is als een spons. Het absorbeert alles dat van buiten afkomt. En daar komt veel van buiten af, meer dan we tot nu beseffen. Geluid, zicht, herinneringen, leerstof, simpelweg eten, drinken, lopen, ... Waarom stop je dan in je studenten allerlei gedachten die aan een ander toebehoren? Snapt u niet dat u dan die gedachte laat opzuigen door een spons? Een gedachte waar hij rekening gaat mee houden tijdens zijn eigen redenatie? Hoe kan het dan nog een eigen redenatie zijn? Het hoofd moet over bepaalde dingen “leeg” zijn. Enkel als het volledig leeg is kan er een eigen redenatie ontstaan. Als het dat niet is staan er al minstens twee redenaties op die plek in het brein, de jouwe en de andere. Je kan toch geen appel en een peer naast elkaar leggen en zeggen dat er enkel een appel ligt? Maar ja, wie ben ik om te zeggen hoe alles in elkaar zit. Ik weet enkel dat ik uiteindelijk niets weet maar dat ik zie dat de mens en natuur sterft. Dat is genoeg. Zodra we ALLES wat niet goed is voor ons, de wereld en natuur, TEN VOLLE zouden beseffen zou de wereld al iets meer kans hebben op verbetering. We moeten er nog altijd verandering in brengen natuurlijk ook. Je kan denken dat we aan zulke dingen toch direct iets zouden doen? Maar niets is minder waar. Hoelang rijden er nu al auto's rond waarmee we de natuur letterlijk kapot maken? Nu na zoveel jaren gaan ze er eindelijk iets aan trachten te doen door elektrische auto's te maken. Die bestaan eigenlijk al ettelijke jaren maar zijn niet zo in omdat de mens hard wilt rijden en een motor in een auto mooier van geluid vind bijvoorbeeld. Altijd maar dingen die WIJ willen, misschien niet iedereen van ons dezelfde dingen, maar ieder van ons heeft zijn/haar dingen. Onthoud dat er nog steeds zaken slecht voor je zijn waar je nog geheel geen besef van hebt, waar niemand enig besef van heeft. Dood ga je, je kan het alleen maar rekken. Eeuwig leven duurt lang en we zitten nu nog maar gemiddeld aan plus minus 70-80 jaar, denk ik. Nog een heel eind te gaan dus, we doen nog veel dingen verkeerd. In het begin denken we dat die dingen nog niet zo erg zijn maar geleidelijk aan beginnen we te snappen dat het eigenlijk wel zo is. Net zoals elektrische auto's. Maar zelfs dan, wanneer we eindelijk aan de natuur denken, zelfs dan werken wij nog altijd onwetend en zelfs dan gaat het nog mis. Iedereen die een ongeval veroorzaakt zal claimen dat hij/zij het niet heeft gezien, dit kan zelfs volkomen de waarheid zijn. De hedendaagse auto zal altijd de mens blijven doden. Men kan botten in de grond vinden en zeggen dat het een neanderthaler is maar men kan de problemen van vandaag totaal niet oplossen. Dat kunnen ze pas binnen ettelijke jaren. Dat is zo de gewoonte bij ons mensen. Onze kennis reikt enkel tot niveaus uit het verleden. Er moet bij wijze van spreken eerst een bom ontploffen en paniek veroorzaken wat ons in de toekomst bombardeert, om daarna kennis te verkrijgen van wat er nu eigenlijk, in het verleden, gebeurd is. Als we dat weten zitten we al VER in de toekomst en kunnen we enkel trachten te zorgen dat het niet wederom gebeurd. De kennis die we verkregen hebben is kennis uit het verleden. Kennis van de toekomst zou er voor zorgen dat zulke dingen in de eerste plaats helemaal nooit gebeurd zouden zijn. De mens snapt niet dat er ook misschien nog andere dingen kunnen misgaan, dingen die ze nog niet kunnen aanpassen hebben omdat ze er geen besef van hebben. Daarom dat ik onze kennis plaats in het verleden. Wat nu een probleem is, zal pas binnen ettelijke (tientallen) jaren kunnen ontdekt worden. Dan hebben we het nog niet over oplossen. We leven wel degelijk in het verleden want binnen 100 jaar zullen ze veel meer weten dan wij nu weten. En zelfs dan, weten ze eigenlijk niets.

_________________
1 Korinthiërs 13 13Kortom, er zijn drie dingen die blijven: geloof, hoop en liefde. Maar de liefde is het voornaamste.