|
1
Besef is alles, zonder besef bestaat niets.
We zien onszelf als beschaafd, maar zijn we dit ook? Hoe kunnen we beschaafd zijn als in werkelijkheid de wereld rondom ons letterlijk en figuurlijk in duizenden stukken valt. Vat ik de term beschaafd misschien verkeerd op? De Van Dale zegt dit:
beschaafd 1 niet meer in een onontwikkelde natuurstaat verkerend: ~e volken 2 welopgevoed, welgemanierd: ~e manieren,
Kijk, ik geef toe dat ik misschien niet 1 van de slimste ben maar ontwikkeld zijn we als volk al zeker niet, welopgevoed misschien wel maar wat beschouwen we als mens als welopgevoed? Kan het niet zijn dat we daar al de mist ingaan? Bij de definitie van het woord welopgevoed? Wat is welopgevoed zijn? Is het niet boeren na een maaltijd, of misschien juist wel? Is het de deur open houden voor de dame? Altijd met twee woorden spreken? ... Misschien wel, maar misschien horen er nog meer dingen bij waar wij als hedendaagse mens nog niet aan denken en/of ten volle bewust van zijn. We kunnen zelfs dingen weten maar omdat we er niet dieper over nadenken beseffen we niet ten volle wat het betekent. Onze hersenen moeten het nog leren maar wij weten het al. Wat duidelijke bewijst dat geest en verstand verschillend zijn en dat ze er wel degelijk allebei zijn. Maar pas als de hersenen het geleerd hebben dan pas kan er besef ontstaan. En enkel als er besef is kan een mens echt waarlijk, beseffend, weten.
Als er een tijdmachine bestond zou ik voorstellen om ongeveer duizend jaar terug te gaan en de mensen in die tijd vertellen over de hedendaagse “wonderen” zoals computers, gsm, tv,.. Niemand zal je geloven en dat komt door maar 1 reden; omdat we nog niet ontwikkeld zijn. De mens duizend jaar geleden heeft te weinig informatie om tot een logische redenering te komen. Doordat hij de logica niet kan vinden zal hij alles dat je verteld afdoen als fantasie of leugen, zonder besef kan niets bestaan. Hoe kan je dan denken dat je als volk niet meer in een onontwikkelde natuurstaat verkeerd? Hoe kan je tot die redenatie komen als je beseft dat je niets weet en achter alles opzoek moet gaan? Ben je werkelijk intelligent als je opzoek moet gaan? Of ben je dat enkel als je het zou weten? Kunnen we onze vorm van intelligent zijn niet meer vergelijken met een vis die op de oever ligt te spartelen om in het water te raken? Zoekend naar manieren om antwoorden te vinden. Antwoorden waarvan we NOOIT zeker kunnen zijn dat ze ook echt bestaan? Misschien is er helemaal geen vijver en liggen we te spartelen voor niets? Niemand die het ooit zal weten, want dan zouden we simpelweg niet hoeven te zoeken. We kunnen enkel gissen en onszelf misleiden met bewijs dat we in de grond of in de zee vinden. Door dit bewijs te vinden worden we zekerder van onze theorie die in werkelijkheid in ons brein ontstaat als een filosofie/fantasie. We doen alles eraan om deze fantasie te bewijzen omdat we zeker zijn dat het zo is, maar in werkelijkheid weten we helemaal niet hoe het is. Het bewijs hiervan is een soort van evolutie die nu al meer dan 2000 jaar bezig is. Als we 1 ding kunnen leren uit het verleden is het wel dat er altijd grote meneren zullen zijn die zeggen hoe het zit om misschien zelfs nog in hun eigen leven die woorden terug in te slikken. We zoeken nu al zolang naar de waarheid maar de geschiedenis leert ons dat we iedere keer opnieuw fout zitten, Als dat niet zo was dan was de aarde nog steeds plat en de zon het oog van God. Stel je voor dat binnen duizend jaar het zover is gekomen dat de mens terug denkt, en gelooft, wat deze 1000 jaar geleden dacht dat de waarheid was.(toevoeging vandaag de dag, 7 jaar later: er zijn nu al degelijk mensen die geloven dat de aarde plat is) Dat zou nog iets voor ons mensen zijn. We zouden ons wederom kunnen verhogen en zeggen; zie je wel, wij mens hebben daar duizend jaar geleden al aan gedacht maar omdat we op technologisch vlak nog niet zo ver gevorderd waren dachten we dat het iets anders was. En net als elk intelligent wezen zoek je dan verder. Oh wat zijn wij toch slim. Ja, het zou nog iets zijn voor de mens van deze wereld.
Darwin's theorie bijvoorbeeld, zou mogelijk kunnen zijn maar niet zoals hij deze voorstelt. Deze zou enkel mogelijk zijn als er een Hoger Wezen zou zijn, die de aap laat veranderen in een mens (de stadia naar homo sapiens inclusief). Maar als dit Hoger Wezen zulke kracht heeft snap ik niet waarom deze niet gewoon iets nieuws zou kunnen creëren. Ach, nu vergeet ik de kennis van de wereld alweer, er is helemaal geen Hoger Wezen. Alles is ontstaan uit het niets. Wat dom van mij!
Ik kan begrijpen dat het mogelijk zou zijn met de hulp van een Hoger Wezen maar zelfs dan is Darwin op vele gebieden mis.
Zou het zo bijvoorbeeld is niet eens tijd worden dat we een extra arm krijgen dankzij Darwin's theorie? Wij zijn wel eens aap geweest, er zijn verscheidene zaken van ons afgevallen en onze houding is veranderd. Ik vind dat de voorbije 2000 jaar de mens er altijd hetzelfde uitzag. . Het zou zeer handig zijn dat we meerdere armen zouden hebben. Darwin beweert dat zijn evolutieleer voor zulke “wonderen” kan zorgen. We geloven dit al lange tijd maar Darwin, ik wacht nog altijd op die extra arm. Het is niet omdat dieren zich lijken aan te passen aan hun omgeving (lichamelijk) dat de mens dit ook doet. *** toch, nu vergeet ik weer de wereldse wijsheid! De mens is een dier. Kijk, het is goed mogelijk dat wij ooit dierlijk geweest zijn, ik zou dit kunnen begrijpen maar enkel als er een Hoger Wezen in die redenatie betrokken is. Maar denken dat een aap zomaar in een mens kan veranderen zonder dat daar iets achter zit, ik weet het niet, ik vind dat maar een dom idee. Uiteindelijk praten we dan nog altijd over een evolutie, een verandering. Iets dat gepland was. Zelfs als we ooit dier waren dan zijn we dat nu zeker niet meer. Waarom zouden we dan in Godsnaam geen aap gebleven zijn? Je kan van een auto toch geen bromfiets maken en zeggen dat het nog altijd een auto is. Hij lijkt in sommige opzichten misschien nog wel op een auto,maar er eentje zijn is hij zeker niet. Ik was een dier kan logischer klinken dan ik ben een (zoog)dier. Maar ja, wie ben ik. Ik begin te snappen waarom ik nooit een diploma hebt behaald, ik snap die wereldse logica helemaal niet. Zoals een computer wel eens kan aangeven als je hem te ver drijft en hij het allemaal niet snapt: Does not compute. Ik heb meer dan 7 jaar in Does-Not-Compute blijven steken. Tot ik besefte dat al die wereldse wijsheid en kennis eigenlijk niet zo belangrijk was. Meer een opsomming van fouten. Als we als mens dan toch gedoemd zijn om fout te denken kan ik dat fout denken beter zelf doen. Dan begrijp ik tenminste hetgeen waar ik in geloof.
We zullen het nooit weten wat het werkelijk is voor deze simpelere reden: als we het zouden weten zouden we niet moeten zoeken,
Dus misschien is de term “welopgevoed, welgemanierd” wel niet 100% datgene wat wij denken dat het is?
Zijn we werkelijk welgemanierd? Toch kwetsen we nog steeds anderen, we kwetsen de natuur, onszelf. Waarom? Omdat we nog niet tot het volle besef zijn gekomen dat we dat doen, en op welke manier. Soms kun je het zelfs”volledig” beseffen en het nog doen, wetende dat wat je doet eigenlijk niet zo goed is. Wij mensen verzinnen ook graag excuses die het besef wegjagen.
Besef is alles, zonder besef bestaat niets.
_________________
1 Korinthiërs 13 13Kortom, er zijn drie dingen die blijven: geloof, hoop en liefde. Maar de liefde is het voornaamste.
|
Inloggen
Registreer
V&A
Zoek
