Een Armeniër vertelde wat hij meemaakte in Rusland:
Het vroor en was ontzettend koud. – 25 graden celcius. Er lag sneeuw en de benzine was op. We waren met z'n vieren onderweg. De motor van de auto hield er mee op. De benzine was op. Het volgende dorp was nog ver. We moesten de auto duwen.We duwden ons warm. Door die ijzige eenzaamheid moesten we het volgende dorp zien te bereiken.Terwijl we duwden hoorde ik wat. “Stil, ik hoor wat.” Een zacht gejammer klonk op uit de sneeuw. Vier jonge hondjes, puppies nog, lagen bij elkaar te bibberen van de intense kou. Een wonder dat ze nog leefden. Mijn vrienden protesteerden. Waarom doe je dat? Ik tilde ze in de auto. “Ach”, zei ik: “Als ik die hondjes kan redden, dan zal Hij daar boven ons wel kunnen redden”. We duwden de auto weer voort. Het was een moeizame tocht. Eindelijk doemde het dorp op.We stopten bij de eerste schuur van het dorp. Daar bracht ik de hondjes heen. In de schuur stonden koeien. Daar zouden de hondjes kunnen overleven.
Het was een heel moeilijke tijd in Rusland.We waren nu in het dorp en duwden de auto weer. Juist kruisten twee mannen ons pad. "Hebben jullie ook benzine", vroegen we? De ene lachte, "benzine? Al in een maand hebben we geen benzine gezien". "Benzine? Daar is niet aan te komen in deze moeilijke tijd. Hier is in wijde omgeving geen benzine". Maar de ander zei tot onze verbazing en blijdschap: “Ik kan jullie helpen, ik heb nog een blik benzine. Kom maar naar mijn huis". Het was weer een eind lopen. Hij verkocht ons 20 liter benzine. Dat was veel meer dan waar we op hadden durven hopen en we waren gered omdat we de enige benzine uit wijde omtrek konden kopen.
Vreemd toch........Wanneer wij niet waren opgehouden door die hondjes, dan hadden wij die mannen nooit ontmoet. Dan waren wij blijven steken in dat dorp zonder dat we verder hadden kunnen reizen in die ijzige koude. Als mensen kleine hondjes kunnen redden, kan Hij zéker mensen redden!
_________________ Geloven in God heeft grote gevolgen... Niet geloven ook!
|