Dag Theo Bert,
Ik geloof dat de geloofshelden die je aanhaalt zich in een heel andere situatie bevonden dan die van gelovigen in het heden. Toen was het zo dat er een afgezonderd volk was met/in een afgezonderd land en ze stonden als volk in een bepaalde verbondsrelatie met hun God Jahweh.
In het heden zijn christenen wel het volk van God en staan ook in een verbondsrelatie met God via Jezus, maar ze hebben in het heden met z'n allen geen door God gegeven letterlijk (vader)land met door mensen bevochten of door God bevolen grenzen. We zijn nu een geestelijke natie van koninklijke priesters, en ons werk is niet om letterlijke wapens op te nemen tegen wat voor volk of ideologie of geloof/religie maar ook. Onze strijd is een geestelijke strijd met geestelijke wapens, afgescheiden van de wereld/geen deel van de wereld, maar wel in de wereld levend en daarbij de christelijke liefde betonend aan zowel vriend als vijand.
Het probleem van christenen in de zowat 2000-jarige kerkgeschiedenis is dat ze zich bemoeiden met dingen/zaken die werelds waren, dingen/zaken die zo ver gingen dat b.v. de paus boven de koningen stond en hen kroonde. En ook bepaalde religieuze stromingen namen de wapens op tegen hun vervolgers en bezetters, en ook werden er kruistochten ingesteld. Zaken die volgens de bijbel door God zullen worden opgelost op Zijn wijze, werden door een verkeerde leer van de diverse kerken gedurende de 2000-jarige kerkgeschiedenis in handen gegeven van hun kerkleden, waardoor men in feite God voor de voeten liep en dingen ZELF probeerde op te lossen, met daarbij het vaandel voerend van hun respectievelijke koninkrijken en koningen, of die zich nu wel of niet christelijk noemden. Men probeerde het te rechtvaardigen door b.v. Rom. 13 aan te halen waar staat dat er geen overheid is dan door God, en dat men dus de overheid in wat voor zaken deze overheid ook deed en/of tegenkwam, deze overheid met gewapende macht te moeten ondersteunen.
Als men het aan God had overgelaten dan was het m.i. heel anders gelopen dan zoals het er nu uitziet, maar men moest nu eenmaal zo nodig voor God spelen. En wat voor verschrikkelijk leed heeft dat aangericht...... Had men het aan God overgelaten, dan had God misschien al lang ingegrepen, wie zal het zeggen.
Ik kan niet in het NT vinden dat er letterlijke wapens door christenen moeten worden opgenomen om het land waarin men geboren is, te moeten verdedigen tegen wat voor soort indringers ook, of het nu soldaten van een ander land zijn of aanhangers van een niet-christelijk geloof met een voor christenen niet aanvaardbare ideologie, of het atheïsme. Onze strijd is een geestelijke strijd, met geestelijke wapens, en ons vaderland is een van de hemel afkomstig vaderland, hetzelfde vaderland waar ook Abraham naar uitzag. Wij zijn in Christus ook kinderen/zaad van Abraham, en mede-erfgenamen van de landbelofte aan Abraham, de nieuwe schepping die God ons geeft en niet een door mensen met letterlijke wapens veroverd vaderland.
Maar goed, ieder heeft zo z'n eigen interpretatie en gedachten (ik ook), en die zullen door Jezus op hun waarde en waarheid worden beoordeeld.
Misschien ben ik wel heel ongenuanceerd met mijn visie, maar dit zijn mijn gedachten en gevoelens.
Groet,
Elle
Theo Bert schreef:
Sanne schreef:
Theo Bert schreef:
Als onrecht leidt tot misdaden tegen de menselijkheid zal men dat moeten bestrijden.
Je bedoelt met letterlijke wapens?
Ja, dat bedoel ik. Soms valt er niet aan te ontkomen.
Oorlog is vreselijk. Maar in tijd van oorlog bleven velen staande door hun geloof. Gideon, Barak, Simson, Jefta, David en Samuël en de profeten, 33 die door het geloof koninkrijken onderworpen, gerechtigheid geoefend,(gerechtigheid lieten gelden)
Inloggen
Registreer
V&A
Zoek
