Forum www.gelooft.com

Dag allemaal,

Iemand vroeg mij wat ik verstond onder "de wederoprichting aller dingen" van Hand. 3:21. Hieronder volgen mijn gedachten voor wat ze waard zijn.
Groet,
Elle
========================
Je vraagt of ik wat gedachten wil geven aangaande "de tijden der wederoprichting aller dingen" in Hand. 3:21. Dat zal ik proberen  .

In de 1e plaats is het goed om te onderkennen wat het Griekse woord voor "wederoprichting" in zich heeft. Het woord is 'apokatastasis'. Dat woord betekent volgens de Studiebijbel van Centrum voor Bijbelonderzoek niet 'herstel in vroegere toestand', maar 'bevestiging in de toestand die het behoort te hebben'.
 
Hand. 3:21 geeft zelf al een indicatie wat er door Petrus verstaan wordt onder "aller dingen". "Aller dingen" zijn de dingen die betreffende de "wederoprichting"  in de profetieën van het OT zijn beschreven en in het NT verder zijn uitgelegd. Alle OT-ische heilige profeten hebben op hun manier iets over deze "dingen" gezegd. Het NT zegt niet dat de OT-ische profetieën zijn gewijzigd of ingetrokken. De wederoprichting aller dingen werd als het ware  gerealiseerd, of heeft gestalte gekregen in het Zaad van Abraham, Jezus,  doordat Jezus uit de doden werd opgewekt. In Jezus zouden mensen uit alle volken worden gezegend, met dien verstande dat deze mensen Jezus zouden moeten erkennen en aannemen. Paulus zegt in Hand. 13: 32 dat God de belofte geheel of compleet heeft vervuld. Het woord voor "vervuld" is hier "ekplêroô" wat slechts één maal in het NT voorkomt (Strong # 1603) en betekent 'to fulfill, completely  accomplish'. God en Jezus zijn bezig om het geheel aan profetieën uit te werken, tot vervulling te brengen, d.w.z. tussen komst en wederkomst in geestelijke maar soms ook wel letterlijke zin, en bij de wederkomst en het oordeel in letterlijke, tastbare en concrete zin. Paulus zegt in 2 Kor. 1:20 het volgende: "Want hoevele beloften Gods er ook zijn, in Hem [Christus] is het: Ja; daarom is ook door Hem het: Amen, tot eer van God door ons".
 
De vervullingen van alle beloften is en wordt in de 1e plaats aan het uitverkoren deel van Israël gegeven, het deel wat vóór de 1e komst van Jezus getrouw aan God was, én aan het deel van Israël wat vanaf de 1e komst van Jezus hem aannam en aanneemt (Rom. 11:7). Vanuit die visie kon Paulus ook o.a. aan de gemeente Efeze schrijven dat zij toen ze nog heidenen waren, zonder Christus waren, uitgesloten van het burgerrecht Israëls en vreemd aan de verbonden der belofte, zonder hoop en zonder God in de wereld, maar dat zij vanaf hun bekering en doop, door hun geloof in Christus, dichtbij gekomen zijn door het bloed van Christus, m.a.w. dat zij delen in de beloften aan, en in het burgerrecht van Israël (Efeze 2:11-13 e.v.) . Het Abrahamitisch verbond, en de inhoud ervan, omvat niet alleen het gelovige deel van Israël maar alle gelovigen vanaf Abel tot aan de laatste persoon die vóór de 2e komst van Christus tot geloof komt. Aan al die gelovigen worden alle dingen bevestigd/vervuld en gegeven in de toestand die het volgens de profetieën behoort te hebben.
 
Daarbij hoort o.a. de vrijmaking van de schepping plus dat het lichaam wordt verlost bij de openbaring van de zonen Gods, zoals Paulus dat beschrijft in zijn brieven (Rom. 8:18-24), het regeren van Christus te midden van zijn vijanden en de onderwerping en verwijdering van God en Jezus’ vijanden, dit tussen komst en wederkomst (Ps. 110), de verandering van het lichaam van gelovigen bij de wederkomst (1 Kor. 15:20-28, 42-55; 1 Thess. 4:13-18). De dood, de laatste vijand, wordt bij/in de opstanding onttroond en in de tweede dood geworpen (1 Kor. 15:26; Openb. 20:14, eigenlijk 11-15). Christus geeft zijn koningschap waarbij hij te midden van zijn vijanden regeerde terug aan God de Vader, opdat God zij alles in allen. Dit gebeurt na het oordeel op de laatste dag, waarna God aan de gezegenden een koningschap geeft, wat ik hieronder vermeld (Mat. 25:34), dit terwijl de Vader ook steeds koning was, is en blijft gedurende alle eeuwigheden (Mat. 26:29b), maar toch een koningschap geeft aan wie hij wil en het delegeert aan mensen, aan zijn kinderen die zonen en dochteren Gods zijn. Jezus deelt dan kennelijk in dat koningschap voor eeuwig (hij is erfgenaam van alle dingen, o.a. Heb. 1:4), net als dat zijn priesterschap naar de wijze van Melchisedek voor eeuwig is (Ps. 110:4; Heb. 5:6, 10). Ook het koningschap wat gerechtvaardigde mensen ontvangen en welke genoemd wordt in Mat. 25:34, maar ook in Jak. 2:5 en Openb. 22:5b is kennelijk voor eeuwig. Wij zijn nl. mede-erfgenaam met Christus en delen niet alleen in zijn lijden, maar ook in zijn heerlijkheid (Rom. 8:16-18). Dit terwijl het koningschap wat in Mat. 19:28 en Lukas 22:28-30 er toe dient om op de oordeelsdag te oordelen, de oordeelsdag zoals die in Openb. 20:4-6 en 11-15 wordt beschreven en die ook “de jongste of laatste dag” wordt genoemd in het Johannes-evangelie waarbij ook ieder op diezelfde dag wordt beoordeeld/geoordeeld (Joh. 5:28-29; 6:39-40, 44, 54; 12:48). Het kan natuurlijk ook zijn dat het allemaal aspecten zijn van hetzelfde priesterlijk koningschap wat wij in principe nu al hebben (1 Pet. 2:1-10; Openb. 1:6; 5:8-10), maar dat het bij het oordeel concreet wordt gemaakt.
 
Jezus zelf geeft ook verschillende keren onderdelen aan wat betreft de wederoprichting aller dingen, b.v. in Mat. 25:34, waar hij het heeft over het door de gezegenden zijns Vaders te beërven koningschap/koninkrijk wat voor hen bereid is van de grondlegging der [mensen]wereld af (dus niet vanaf de schepping der aarde, maar vanaf de tijd dat er mensen geboren werden; "grondvesting der aarde" en "grondlegging der wereld" zijn twee van elkaar verschillende begrippen (Hebr. 1:10 en Hebr. 4:3!). De schepping van de aarde was eerst, en de schepping van de mensenwereld volgde daarop op de 6e dag met de schepping van Adam en Eva, en de conceptie en het geboren worden (het "nederwerpen van zaad/sperma"/grondlegging der mensenwereld)  van mensen gebeurde in/vanaf het begin van de 7e dag.
 
Om samen te vatten, de wederoprichting aller dingen gaat m.i. over het vervullen van alle profetieën, verbonden en beloften van zowel OT als NT die nog niet of nog niet geheel in vervulling zijn gegaan. Deze profetieën gaan zowel over het verwoesten van bepaalde dingen, als over opbouw en vrijheid door vrijmaking en/of  bevrijding waardoor een nog nooit geziene nieuwheid van dingen ontstaat, nl. nieuwe hemel/nieuwe aarde. Het is een weg die gaat via het lijden naar verheerlijking van zowel de aardse schepping als van de gerechtvaardigde mens. De schepping deelt in het openbaar worden van de zonen Gods in glorie en heerlijkheid, die geopenbaard en gegeven wordt binnen het proces van de wederkomst en het oordeel op de laatste of jongste dag.

_________________
"Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Heer, Jezus Christus."

Romeinen 5:1 - NBG-51.